بیماری های مشابه

بروز چندشکلی نوری (Polymorphous Light Eruption یا PMLE) یک اختلال پوستی شایع اکتسابی است که با واکنش پاتولوژیک به اشعه ماوراء بنفش (UVR) مشخص می‌شود. پاپول‌های اریتماتوز، وزیکول‌ها و پلاک‌ها (به همین دلیل نام "چندشکلی" به آن داده شده است) چند دقیقه تا چند ساعت پس از مواجهه با اشعه ماوراء بنفش، مانند نور خورشید یا تخت‌های برنزه، ظاهر می‌شوند. این بروز اغلب خارش‌دار، بدون ایجاد زخم و در نواحی در معرض نور است. حملات بیشتر در ماه‌های بهار و اوایل تابستان، به ویژه پس از اولین مواجهه با نور خورشید در فصل، رخ می‌دهند و در زمستان ناپدید می‌شوند. علائم سیستمیک (مانند تب، بی‌حالی، سردرد، میالژی‌ها و آرتالژی‌ها) معمولاً غایب هستند. اگرچه بروز ممکن است تا چند هفته ادامه داشته باشد، اما اکثر موارد در عرض چند روز برطرف می‌شوند.

کهیر آفتابی یک بیماری نادر و متناوب پوستی است که با بروز کهیر ناشی از نور فرابنفش (UV) و/یا نور مرئی مشخص می‌شود. طیف عمل قابل تحریک در هر فرد متفاوت است و ممکن است با گذر زمان تغییر کند، اما معمولاً شامل طیف نور فرابنفش A (UVA) و نور مرئی می‌شود؛ به ندرت، اشعه فرابنفش B (UVB) ممکن است کهیر آفتابی ایجاد کند. اگرچه افراد با نوع پوست روشن‌تر بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند، اما گزارش‌هایی از بروز کهیر آفتابی در آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار نیز وجود دارد.

هیدروآ واکسینیفورم (Hydroa vacciniforme) یک فتو درماتیت (photodermatitis) نادر در کودکان است که با ضایعات پاپولووزیکولار (papulovesicular) مشخص می‌شود که با به جا گذاشتن اسکار (scarring) در نواحی در معرض نور خورشید بهبود می‌یابند.

این خلاصه به بررسی لوپوس اریتماتوز سیستمیک در کودکان می‌پردازد. لوپوس نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

بیماری جوانه‌زنی بهاری در کودکان (Juvenile Spring Eruption یا JSE)، که به عنوان جوانه‌زنی بهاری گوش‌ها نیز شناخته می‌شود، به عنوان یک نوع غیرمعمول و موضعی از بثورات نوری چندشکلی (Polymorphous Light Eruption یا PLE یا PMLE) در نظر گرفته می‌شود که معمولاً در دوران کودکی رخ می‌دهد. این بیماری عمدتاً در کودکان پسر ۵ تا ۱۲ ساله دیده می‌شود، اما در مردان جوان نیز گزارش شده است. برخلاف PLE که معمولاً زنان را در دهه دوم و سوم زندگی تحت تأثیر قرار می‌دهد، JSE به‌طور عمده مردان را تحت تأثیر قرار می‌دهد (طبق یک بررسی، ۹۷٪). این وضعیت می‌تواند تمام انواع پوست را تحت تأثیر قرار دهد.

پورفیریاها (Porphyrias) گروهی از بیماری‌ها هستند که از نقص یا اختلال در آنزیم‌های درگیر در ساخت هم (heme) ناشی می‌شوند. چندین نوع پورفیریا دارای ویژگی‌های پوستی هستند. پورفیریاهای با ویژگی‌های پوستی تاولی شامل پورفیریای پوستی تأخیری (Porphyria Cutanea Tarda - PCT) و پورفیریای هپاتواریتروپوئتیک می‌شوند. پورفیریاهای با ویژگی‌های پوستی غیرتاولی شامل پروتوپورفیریای اریتروپوئتیک و پروتوپورفیریای وابسته به X می‌باشند. پورفیریاهایی که می‌توانند هم ویژگی‌های پوستی تاولی و هم حملات حاد نوروویسرال داشته باشند شامل پورفیریای کوپروارثی (Hereditary Coproporphyria) و پورفیریای واریگیت (Variegate Porphyria - VP) هستند. پورفیریاهایی که فقط علائم نوروویسرال بدون یافته‌های پوستی دارند شامل پورفیریای حاد متناوب (Acute Intermittent Porphyria) و پورفیریای نقص دلتاآمینولولینیک اسید دهیدراتاز (Delta-Aminolevulinic Acid Dehydratase Deficiency Porphyria) می‌شوند.

پروریگو ندولاریس (Prurigo nodularis) وضعیت پاپول‌های شدید خارش دار (برجستگی‌های کوچک و توپر) یا گرهک ها(ندول‌ها-برجستگی‌های برآمده و جامد که اگر آن ها را لمس کنید سفت ومحکم هستند) روی پوست است که ممکن است در اثر خراشیدن یا کندن پوست زخم شود. اندازه ضایعات متفاوت است، اما معمولاً کوچکتر از ناخن شست هستند. آنها می توانند به آرامی در طول زمان بزرگ شوند. در برخی موارد، شاید خارش وجود نداشته باشد، اما کندن یا مالش غیرقابل کنترل ممکن است دلیل تغییر اندازه ی ضایعات باشد. گاهی اوقات با یک بیماری مزمن پوستی دیگر مانند خارش عمومی یا درماتیت آتوپیک (اگزما) همراه است. همچنین می تواند در افراد مبتلا به بیماری هایی که شامل خارش شدید است نیز رخ دهد. پروریگو ندولاریس می تواند یک مشکل طولانی مدت (مزمن) باشد که سال ها ادامه دارد. هنگامی که یک بیماری زمینه‌ای پزشکی یا روانپزشکی علت خارش باشد، اغلب با درمان مناسب آن بیماری برطرف می‌شود.

اگزما (درماتیت آتوپیک) یک بیماری شایع و مزمن پوستی است که با خشکی پوست همراه است . این بیماری با خارش یا سوزش شروع می شود، با خاراندن تشدید یافته و موجب ظاهر شدن راش های پوسته پوسته شده  قرمز رنگی بر روی پوست می شود. اگزما یک بیماری وراثتی است و غالبا با بیماری های حساسیتی همچون آسم، کهیر، حساسیت غذایی، حساسیت پوستی و تب یونجه (رینیت آلرژیک) عود می کند. شدت اگزما معمولاً در پاسخ به عوامل محیطی مختلف افزایش یا کاهش می یابد. عفونت های پوستی، گرمای بیش از حد، زمستان (یا آب و هوای سرد و خشک)، عطرها، مواد شوینده/صابون، لباس های زبر و ساینده (مانند پشم های خارش آور)، مواد شیمیایی، دود و استرس ممکن است باعث تشدید یا بدتر شدن اگزما شوند. خاراندن ممکن است موجب آسیب دیدن( مانند جوش زدن یا آکنه) پوست شده و در نتیجه احتمال ابتلا به عفونت را افزایش دهد. در حالی که این محرک های محیطی ممکن است اگزما را بدتر کنند، اما دلیل ابتلا به این بیماری پوستی نیستند. راه های مراقبت درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)

پاپولوز لنفوماتوئید (Lymphomatoid papulosis یا LyP) یک بیماری پوستی عودکننده، مزمن و خودبهبود است که در پیوستاری با لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک پوستی اولیه (C-ALCL) قرار دارد. این دو نهاد و موارد تداخل آن‌ها، اختلالات لنفوپرولیفراتیو پوستی مثبت به CD30 را تشکیل می‌دهند که تقریباً ۲۵ درصد از لنفوم‌های سلول T پوستی را شامل می‌شوند. با وجود ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک بدخیم، LyP معمولاً یک سیر بالینی خوش‌خیم دارد. LyP و C-ALCL بسیاری از ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک را به اشتراک می‌گذارند؛ مورفولوژی و سیر بیماری عوامل مهم تمایز دهنده هستند.

حساسیت نوری ناشی از دارو به دو نوع واکنش تقسیم می‌شود: فتوتوکسیک (Phototoxic) و فتوآلرژیک (Photoallergic).

فیتوفوتودرماتیتیس (Phytophotodermatitis) یک واکنش التهابی پوستی فتوکسیک (phototoxic) است که زمانی رخ می‌دهد که یک فیتوسنسیتایزر (photosensitizer) مانند پسورالن (psoralen) موجود در بسیاری از گیاهان با پوست تماس پیدا می‌کند و سپس در معرض تابش اشعه ماوراء بنفش آ (UVA) از خورشید قرار می‌گیرد. این واکنش ممکن است به‌عنوان یک آفتاب‌سوختگی بسیار موضعی در نظر گرفته شود که معمولاً ۱۲ تا ۲۴ ساعت پس از تماس آغاز می‌شود و در ۴۸ تا ۷۲ ساعت به اوج می‌رسد. فیتوفوتودرماتیتیس بیشتر در بهار و تابستان رخ می‌دهد، زمانی که میزان پسورالن‌ها در گیاهان بیشتر و تابش اشعه ماوراء بنفش برای کودکان بالاتر است.